مقدمه در مقاله قبل به توضیح این پرداختیم که کارمندان از محیط کار خود چه

مقدمه دنیای کار تغییر کرده است و آنچه در گذشته به کارکنان انگیزه می‌داد، دیگر

در تمامی محیط های کاری صحبتهای زیادی از همکاری و تقویت کار تیمی بین اعضا می شود تا جایی که ۷۵٪ از کارفرمایان اهمیت همکاری و کار تیمی را “بسیار مهم” می‌دانند. با توجه به این امر، انتظار می‌رود که سازمان‌ها زمان و منابع بسیاری را برای بهبود همکاری میان تیم‌های خود سرمایه‌گذاری کنند. اما متأسفانه، این‌گونه نیست. طبق همین نظرسنجی، ۳۹٪ از کارکنان معتقدند که تیم‌ها در سازمان آن‌ها به اندازه کافی همکاری نمی‌کنند.

در دنیای پرشتاب و رقابتی امروز، موفقیت سازمان‌ها بیش از هر زمان دیگری به نیروی انسانی متعهد و وفادار وابسته است. اما آمارها نشان می‌دهد که تنها ۲۳ درصد کارکنان در سراسر جهان به شغل خود احساس تعلق خاطر واقعی دارند! این عدم دلبستگی کارکنان، زنگ خطری جدی برای کسب‌وکارهاست.

وقتی صحبت از بازخورد دادن به کارکنان در سازمان می‌شود، بسیاری از ما به بازخورد در زمینه تصحیح اشتباهات و اصلاح فرآیند انجام کارها یا رفتارها فکر می‌کنیم. اما این فقط بخشی از بازخوردی است که لازم است مدیران و رهبران به کارکنان خود بدهند. نوع دیگری از بازخورد که در سازمانها بسیار ضروری است، ‌بازخورد تشویقی است. در این نوع بازخورد  شما جنبه‌های مثبت و سازنده مشارکت کارکنان را به رسمیت می‌شناسید و قدردانی از آن سبب توانمند‌سازی، افزایش رضایت و احساس تعلق کارکنان می‌شود.